Czeski taniec
wirowy, w takcie 2/4, w tempie żywym. Ludowa polka w latach
trzydziestych XIX w. przekształciła się w ulubiony taniec salonów Pragi,
a w latach czterdziestych weszła do kolekcji najmłodszych tańców
eleganckiej Europy i zabaw na przedmieściach. W Paryżu, Londynie,
Wiedniu, Warszawie tańczono polki, które komponowali J. i J. Sstrauss,
ojciec i syn.
Rekordy popularności
biły polki J. Straussa- syna: Grzmoty i błyskawice, Tritsch-Tratsch,
Polka-Pizzicato. Ok. połowy XIX w. w salach balowych pojawiła się
polka-mazurka, w takcie 3/4 - mariaż polki i mazura, wylansowany w
Paryżu. Najpopularniejsze stylizacje polki stworzył B. Smetana w operze
Sprzedana narzeczona, Kwartecie e-moll, A. Dvořák w symfoniach, P.
Czajkowski w balecie Dziadek do orzechów. I. Strawiński skomponował
Cirkus-Polkę dla baletu słoni w afrykańskim cyrku Barnum-Barley,
dowcipnie stylizował polkę D. Szostakowicz w balecie Złoty wiek.