Samba jest narodowym tańcem Brazylii. Prócz samby ludowej istnieje również samba towarzyska, która oczywiście nie jest tańczona w grupach, lecz parami. Pierwowzorów samby, zrówno wiejskiej, jak i miejskiej, należy szukać w rytmach i pieśniach niewolników afrykańskich. Nazwa samba pochodzi prawdopodobnie od afrykańskiego słowa semba, które wedle jednych określa tańce pochodzenia afrykańskiego, wykonywane w oryginalnym ich stylu, odznaczjącym sięe gwałtownymi ruchami ciała, połączonymi z wybijan iem rytmu nogami i solowym tańcem w środku grupy, wedle innych oznacza ono specjalny gest solisty, zapraszający do tańca następcę. Są także inni, którzy twierdzą, że nazwa ta odnosi się do ruchu bioder, mimo że dla określenia tego ruchu istnieje odrebna nazwa umbigada.

Do udziału w karnawale, który dla mieszkańców ubogich dzielnic Rio de Janeiro, zwanych Morros, stanowi cel marzeń, jego uczestnicy przygotowują się przez cały rok w specjalnych szkołach zwanych escolas de samba. Łączą się oni w odrębne grupy reprezentując e często zaskakujące, fascynujące formy wiejskiej samby. Tańczą w rytmie wybijanym na perkusyjnych instrumentach, jak bębny i różnego rodzaju prymitywne i hałaśliwe akcesoria: garnki, kawałki metalu, szkła, blaszanych pralek itp. Rytmy są niezwykle podnie cające, a w ich wydobywaniu nikt nie może dorównać tym nie kształconym artystom perkusji.

Miejska samba, tańczona nie w grupach, lecz oddzielnie - parami, ma ustalone już formy rozwinnięte z oryginalnych wzorów brazylijskiej maxixe i afrykańskiej lundu. Brazylijska maxixe, pierwszy miejski taniec tego kraju, w początkowej swojej formie była mi eszaniną różnych stylów i kształtowała swój charakter, opierając się na skocznych krokach europejskiej polki, rytmach kubańskiej habanery i brazylijskim sposobie gry. Także pierwotna forma samby była zmysłowa i przesadzona, lecz po pewnej modyfikacji uzys kała uznanie w Brazylii jako taniec salonowy.